A Personal Journey on Doing Both at the Same Time

image created by chatgpt

At one point in my life, I never thought I would spend my mornings writing code and my afternoons chasing toy trucks in the park. But now, I try to balance between these two worlds: being a mom trying to learn software development.

This article is not a success story. Rather, it is a journey with its ups and downs, days when I came close to giving up and moments when I got up again with tiny successes.

2019: First Step to Software Development

I started learning software in 2019. I was single at the time, working at a private bank. Life was simpler, time was more flexible. I had a better chance to focus, but this did not make the process easier.

Because banking was not as systematic as it seemed from the outside. Intense tempo, customer pressure, high stress levels, after work, I found myself trying to learn in a completely different — and completely unfamiliar — world: the world of software.

Codes, loops, bugs… Sometimes I applied it without understanding it, sometimes I was stuck for hours. But still, something inside me whispered that I could belong to this world.

Between School and Code

I made a decision to put what I have learned over the years into a framework and to have my diploma ready if I have the opportunity to work in a company in the future.

And this month, in June 2025, I graduated from Atatürk University Open Education Faculty Web Design and Computer Programming.

Completing this department after becoming a mother was a challenge in itself. But I did it. I passed every exam with insomnia at night, studying in the hours between children’s games.

Code, House or Child? Who said the day is 24 hours long?

Now with motherhood, this journey has taken a whole new turn. But not only motherhood, but also running the house is part of the equation.
7:30 a.m. My son wakes up. Before I even open my eyes, I start the day with the sound of “Mom, come on, get up!” Breakfast is immediately prepared, the kitchen is tidied up and games are played with my son. Perhaps taking a short cartoon break, I run to the kitchen and put the dishes away. Then the washing machine beeps. The day begins but for some reason it feels like it will never end.

If by 10:00 the house is tidied up and the child is off playing… maybe I can get a 20 minute coding window. But even that depends on luck. The coding part of the day usually coincides with his nap time (if he actually sleeps that day). Or there is a short window in the evening when my wife comes home.

But how “focused” these times are, I’ll be honest: not always. Because I always have a to-do list in my mind:

“What will be cooked tonight? Is the laundry dry? Did my son go out today? What was the bug in the app?”

So the time that is really “mine” during the day is very narrow.

Still… I don’t give up.

My Most Difficult Moments

My son coming and hitting the keys of my computer while I was writing code 🤭
Waking up crying just when I found the solution 🥲
Getting stuck in a compiler error after sleepless nights.
Feeling like I’m counting down while everyone else is moving forward.
Developing projects on the one hand and studying for exams on the other.
And, of course, underestimating sentences like “Are you learning something now? But there is a child…”.

I didn’t give up because…

I found the strength to start again every time. Sometimes I could only spare 15 minutes. But I did.

I created my own notebook to read code.
I turned what I learned into small blog posts.
I slowly started to implement my application idea.
I spent time with my son by making English games with him and improved myself.
I finished school. My dreams for new projects are still alive.

Because learning software offered me not only a job but also “a space of my own”.

A Note to Other Moms

If you are a mom and trying to make time for software (or any other field) at the same time:
- Don’t sell yourself short. Even 10 minutes a day is a big thing.
- Don’t fall into the trap of perfectionism. Sometimes just “doing” is enough.
- Ask for support. From your partner, your family, your environment.
- Create sources of motivation. Set small goals for yourself.

You may not be walking this journey alone. I’m still on my way.

In a nutshell: “I’m Here!”

This post is a comeback post. On Medium, in codes, in motherhood… I am still here. And I keep writing, producing, learning.

If you feel lost in your parenting and learning journey, you are not alone.

Stay tuned. Because from now on, there will be more writing, more experiences and maybe new paths we will take together.

Thank you.

Selin.

İkisini Aynı Anda Yapmak Üzerine Kişisel Bir Yolculuk

image created by chatgpt

Hayatımın bir döneminde, sabahları kod yazarak, öğleden sonraları parkta oyuncak kamyon peşinde koşarak geçireceğim aklıma gelmezdi. Ama şimdi, bu iki dünya arasında dengede kalmaya çalışıyorum: Yazılım geliştirmeyi öğrenmeye çalışan bir anne olmak.

Bu yazı, bir başarı hikâyesi değil. Daha çok, inişleri çıkışlarıyla, pes etmeye yaklaştığım günleri ve minicik başarılarla tekrar ayağa kalktığım anları içeren bir yolculuk.

2019: Yazılıma İlk Adım

Yazılım öğrenmeye 2019 yılında başladım. O dönem bekardım, özel bir bankada çalışıyordum. Hayat daha sade, zaman daha esnekti. Odaklanma şansım yüksekti ama bu, süreci kolaylaştırmadı.

Çünkü bankacılık, dışarıdan göründüğü kadar sistemli bir iş değildi benim için. Yoğun tempo, müşteri baskısı, yüksek stres seviyeleri derken, işten sonra kendimi bambaşka — üstelik hiç bilmediğim — bir dünyada öğrenmeye çalışırken buldum: Yazılım dünyası.

Kodlar, döngüler, hatalar… Bazen anlamadan uyguluyordum, bazen saatlerce takılıp kalıyordum. Ama yine de içimde bir ses bu dünyaya ait olabileceğimi fısıldıyordu.

Okul ve Kod Arasında

Yıllar içinde öğrendiklerimi bir çerçeveye oturtmak ve ileride bir firmada çalışma fırsatım olursa diplomam da hazır olsun diye bir karar aldım.
Ve bu ay, Haziran 2025’te, Atatürk Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Web Tasarımı ve Bilgisayar Programcılığıbölümünden mezun oldum.

Anne olduktan sonra bu bölümü tamamlamak da başlı başına bir mücadeleydi. Ama başardım. Her sınavı gece uykusuzluğuyla, çocuk oyunları arasındaki saatlerde çalışarak verdim.

Kod mu, Ev mi, Çocuk mu? Günün 24 Saat Olduğunu Kim Söyledi?

Şimdi annelikle birlikte bu yolculuk bambaşka bir hal aldı. Ama yalnızca annelik değil, evin idaresi de bu denklemin içinde.

Sabah 07.30. Oğlum uyanıyor. Daha gözümü açmadan, “Anneee hadi kalk!” sesiyle güne başlıyorum. Hemen kahvaltı hazırlanıyor, mutfak toparlanıyor, bir yandan da oğlumla oyun oynanıyor. Belki kısa bir çizgi film molası verirken mutfağa koşup bulaşıkları yerleştiriyorum. Derken çamaşır makinesinden sinyal sesi geliyor. Gün başlıyor ama nedense hiç bitmeyecek gibi hissediliyor.

Saat 10.00 gibi ev toparlanmış, çocuk oyuna dalmış olursa… belki 20 dakikalık bir kodlama aralığı yakalayabiliyorum. Ama bu bile şansa bağlı. Günün kod yazılabilecek kısmı genellikle onun öğle uykusuna denk geliyor (eğer o gün gerçekten uyursa). Ya da akşam eşim eve geldiğinde kısa bir pencere açılıyor.

Ama bu zamanlar ne kadar “odaklı” geçiyor dersen, dürüst olayım: her zaman değil. Çünkü zihnimde hep bir yapılacak listesi var:
“Akşam ne pişecek? Çamaşırlar kurudu mu? Oğlum bugün dışarı çıktı mı? Uygulamadaki bug neydi?”

Yani gün içinde gerçekten “bana ait” zaman dilimi çok dar.

Yine de… pes etmiyorum.

En Zorlandığım Anlar

Kod yazarken oğlumun gelip bilgisayarımın tuşlarına vurması 🤭
Tam çözüm yolunu bulmuşken ağlayarak uyanması 🥲
Uykusuz geçen gecelerin ardından derleyici hatasına takılı kalmak.
Herkes ilerlerken benim yerimde sayıyormuşum gibi hissetmek.
Bir yandan proje geliştirip, diğer yandan sınavlara çalışmak.

Ve tabii bir de “Sen şimdi bir şeyler mi öğreniyorsun? Ama çocuk da var…” gibi hafife alan cümleler.

Vazgeçmedim Çünkü…

Her seferinde tekrar başlama gücünü buldum. Bazen sadece 15 dakika ayırabildim. Ama ayırdım.

Kod okumak için kendi not defterimi oluşturdum.
Öğrendiklerimi küçük blog yazılarına dönüştürdüm.
Uygulama fikrimi yavaş yavaş hayata geçirmeye başladım.
Oğlumla İngilizce oyunlar yaparak hem onunla vakit geçirdim hem kendimi geliştirdim.
Okulumu bitirdim. Yeni projelere dair hayallerim hâlâ canlı.

Çünkü yazılım öğrenmek, bana sadece iş değil, kendime ait bir alan sundu.

Diğer Annelere Birkaç Not

Eğer sen de bir yandan anne olup bir yandan yazılıma (ya da başka bir alana) zaman ayırmaya çalışıyorsan:

Kendini küçümseme. Günde 10 dakika bile öğrenmek büyük bir şey.
Mükemmeliyetçilik tuzağına düşme. Bazen sadece “yapmak” yeterlidir.
Destek iste. Eşinden, ailenden, çevrenden.
Motivasyon kaynakları yarat. Kendine küçük hedefler koy.

Sen bu yolculuğu tek başına yürümüyor olabilirsin. Ben de hâlâ yoldayım.

Özetle: “Ben Buradayım!”

Bu yazı, bir geri dönüş yazısı. Medium’da, kodlarda, annelikte… ben hâlâ buradayım. Ve yazmaya, üretmeye, öğrenmeye devam ediyorum.

Eğer sen de hem ebeveynlik hem öğrenme yolculuğunda kaybolmuş hissediyorsan, yalnız değilsin.

Takipte kal. Çünkü bundan sonra daha fazla yazı, daha çok deneyim ve belki birlikte çıkacağımız yeni yollar var.

Teşekkür ederim.